YARGITAY 2. HUKUK DAİRESİ
E. 2004/3759 K. 2004/4725 T. 14.4.2004
DAVA: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR: Mirasçılık ve mirasın geçişi, miras bırakanın ölümü tarihinde yürürlükte olan hükümlere göre belirlenir. ( 4722 S.K. md.17 )
1-Miras bırakan 30.7.1998’de ölmüştür. Füruu dışındaki yasal mirasçılara yapılan kazandırmaların iadeye tabi olabilmesi için, iadenin miras bırakanca istenmiş olması gerekir. Başka bir ifade ile murisin, sağlığında eşine yaptığı kazandırma, miras bırakan tarafından açıkça bunun iadeye tabi olduğu belirtilmedikçe, iadeye tabi değildir. ( TMK.603/1 ) Miras bırakan 3958 ve 3960 parsel numaralı taşınmazlarını eşine kayıtsız koşulsuz bağışladığına göre, iadeyi istemediği açıktır. Davacı murisin bu iradesinin aksini ( eşe yapılan kazandırmanın miras hissesine mahsuben yapıldığını ) kanıtlayamamıştır. O halde, davalı ( sağ eş ) Emir Ayşe’ye yapılan teberrular yönünden iadeye karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
2-Füruu ( davalı ) Kezban lehine yapılan teberrunun iadeye tabi olması için, miras payına mahsuben verildiğinin ve iadeye tabi olduğunun davacı tarafından kanıtlanması zorunludur. Davalı Kezban’a yapılan kazandırmalar Türk Kanunu Medenisinin 603/2. maddesinde sayılan nitelikte değildir. Bu durumda ispat külfeti, bunların, miras payına muhsuben verildiğini katınlama yükümlülüğü davacıdadır. Davacı davalı Kezban’a yapılan kazandırmaların miras payına mahsuben verildiği kantılayamamıştır. Bu durumda davalı Kezban’a yapılan teberrular yönünden de iadeye karar verilmesi doğru değildir.
3-Dava kademeli açılmıştır. Mirasta iade yanında tenkis de istenilmiştir. Davanın tenkis hükümleri çerçevesinde değerlendirilip incelenmemesinin düşünülmemesi de isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi.
